Dursun Ali Erzincanlı – Gül Gecesi

Dursun Ali Erzincanlı Gül Gecesi İlahi Sözü

Gülü anmak için Allah’a sığınıyorum,
Ve yüzümü dönüyorum O’nun gül elçisine,
Zaten ne zaman dönsem yüzümü,
Kelimelerle gül döküyorum,
Gülü andıkça da gül kokuyorum.

Ey gece…
Kalbinden geçenleri sustur,
Çünkü bu şiir yorumsuzdur,
Bu şiirde gül vardır gül,
Ben gül deyince sen gül ama güle bakma.

Kıpkızıl bir gonca iken tanıdım onu,
Sanki meltem esse uçacak gibiydi,
Ani bir ses duysa sekerata düşecek gibi,
Oysa kaç kasırgaya dur dediğini.

Hadi ey kader oku,
Vuracaksan vur dediğini.

Yanımdan esip geçen rüzgardan öğrendim,
Gül dünyanın en güzel hecesiymiş,
İşte bu yüzden Fecr’e kadar her gece gül gecesiymiş,
Ben gül deyince sen gül ama güle bakma,
Kızıl bir gonca iken tanıdım onu.

Utanır ve çeker başını,
Çeker yaprakları arasına sonra fidan halini alır,
Sanki hiç açmamış gibi.

Ve tedirgindir,
Sahile ilk kez vuracak küçücük bir dalga gibi,
Cennete düşen ilk yağmur damlası gibi.

Bir ceylan gibi,
Ürken serçe kanadından,
Oysa tüm ceylanlar onun gözlerine iner susayınca,
Gelincik çiçeği karanlıkta fazla kalınca.

Onsuzluğa tutunur,
Dalga dalga görürsün onu sen,
Üzerine ve sonsuzluğa gül kokusu eser,
Ben gül deyince sen gül ama gözlerime bakma.

Gülün gözlerine döndü gözlerim,
Sen onun kokusuna dayanamazsın,
Ben de ayarlayamam bakışlarımı,
Ebediyen gülü bir daha anamazsın.

Ey gül…
Siyah ve derin yani gözlerin,
Soru ve alev hani gözlerin,
Hem kirpiklerine üzülüyorum hem kendime.

Birbirlerinden ayrılınca kirpiklerin,
Gözlerinle doluyorum,
Onlar kavuşunca ben gözlerinden oluyorum.

Gözlerin kıymettir,
Gözlerin kıyamet,
Gözlerin şekillenmiş İbrahim’in narında.
Gözlerin ah,
Gözlerin İsrafil avuçlarında.

İlk sur kapanmasıdır kirpiklerin,
İkinci sur açılması,
Öldüren ve dirilten Allah’ın adıyla.

Bir sürme çekilmiş gözlerine,
Mikail’in sofrası gibidir gözlerin,
Varlık ruhunu doyurur ve kalkar.

Sonra sevgili çıkagelir,
Sevgiliye ayrı ikram göz bebeklerin,
Ve Cebrail’in sesi olur dalga dalga nefesin.

Sen alırsın canı gider alemin,
Gözlerin kadim sevdaları dokumuş,
Gözlerin Peygamber kıssaları okumuş
Meryem’in iffetinde kalmış gözlerin.

Ey gül…
Ayrılıktan yorgunum,
Bu yüzden gölgene uzanmak istiyorum,
Uyumadan uzanmak istiyorum,
Islanmak istiyorum şebnemlerinle,
Nuh’un tufanına rastlamış gibi ve,
Düşmek istiyorum gölgenin kuyusuna,
Senin için ölmek istiyorum,
Hücrelerime varıncaya kadar dağılmak istiyorum.

Her hücrede sen,
Ne kadar çok senim olur o zaman,
Belki de tüm senler benim olur o zaman.

Ey Rabbim…
Ölüm meleği bana gelirken gülle gelsin,
Beni güldürsün ve gülün gözleriyle baksın bana,
Sonra öldürsün…