Süleyman Şahintürk – İhlası Samimiyetle Bende Olunca

Süleyman Şahintürk İhlası Samimiyetle Bende Olunca İlahi Sözü

İhlas’ı samimiyetle,
Bende olunca Sübhan’a,
Hikmet-i Kur’an’ı açtı,
Lâyık değilken ben o’na.

Hikmetine hep şaşarım,
Çün garip âciz beşerim,
Bazen günaha düşerim,
Yine de rahmeder bana.

Yokken hâlim hâl bahşetti,
Dilime hikmet nakşetti,
Gönlüm sevgiyi nûş etti,
Eylemem mi hamd-ü sena.

Bence bu en büyük nîmet,
hediyedir bize sünnet,
lütfeyleyip etmiş ümmet,
Habib-i Kibriya’sına.

Sağım solum görmez idim,
Râh-ı Hakk’ı bilmez idim,
Çağırsalar gelmez idim,
Dost etti evliyâsına.

İlm-i hikmetle bezendim,
Yunus’a ben pek özendim,
Zannetmeyin ben yazandım,
Bahşetti dîvân-ı bana.

Yûnus gelip geçip gitti,
Nâm-ı tüm cihân-ı tuttu,
Lik nâs mânâsın unuttu,
Dalmışam ben mânâsına.

Yunus’ta bulmuşum mânâ,
Gördüm şiirlerin ra’na,
Her şiir-i kandil cana,
Hayran oldum şuâsına.

Kulak veriben pendine,
Rehber edindim kendime,
Boyayınca ben rengine,
Nâil oldum duâsına.

İnanırsan bana ahu,
İlhâm etti gönlüme hû,
Hikmet-i Rahman’dır hep bu,
Olundu in’am canıma.

Beklemem kimseden ivaz,
Hakk’ın rızâsıdır garaz.
Yunûsî’yi ehl-i îmânla,
Etsin müştak cemâl’ine.